Jumat, 27 Juli 2012

Beranjak dewasa cie..cie.

sabtu ini harusnya menjadi hari yang soecial tpi bwt gw ahhh sama ajah cw kagak ada,,soalnya LDR ahhhaa..kadang-kadang suka mikir juga gw ternyata umur dah tua haaaa,,pantesan ortu kadang-kadang suka nyuruh maen lw udah nginjek hari sabtu malam minggu,,kayaknya ngapel gtu haaaa,,tkut anaknya jadi cupu kali masa iya seh anak kaya gini jadi cupu kagak laku ke cw haaaa,,,ortu seh kagak tau mungkin gw udah pnya cw klarena gw paling anti dah lw bawa cw ke rumah haaaa,,malu baray blom pnya duit dah bergaya,,v rata-rata bnyak juga dikampus yang sebaliknya dapetin cw karena harta dari orang tuanya,,semacam paris gtu deh...v buat gw kagak untuk itu,,gw butuh cinta sejati cinta yang tidak ada sangkut pautnya dengan harta gono-gini..haaaaa...harusnya seh gtu v kagak tau juga sehhh gmn???mmakanya sekarang gw harus belajar mandiri walpun gw ckr cuma bisa ikut kerja diperusahan papah,,diyayasan mamah bantu-bantu dikit v lumyan ajah dah buat beli bensin dan ajak cw gw diner yang penting halal dan juga to duit hasil jerih payah gw....

siliwangi jaya dibuana


Uga Wangsit Siliwangi (sunda)

Carita Pantun Ngahiangna Pajajaran
Pun, sapun kula jurungkeun
Mukakeun turub mandepun
Nyampeur nu dihandeuleumkeun
Teundeun poho nu baréto
Nu mangkuk di saung butut
Ukireun dina lalangit
Tataheun di jero iga!
Saur Prabu Siliwangi ka balad Pajajaran anu milu mundur dina sateuacana ngahiang : “Lalakon urang ngan nepi ka poé ieu, najan dia kabéhan ka ngaing pada satia! Tapi ngaing henteu meunang mawa dia pipilueun, ngilu hirup jadi balangsak, ngilu rudin bari lapar. Dia mudu marilih, pikeun hirup ka hareupna, supaya engké jagana, jembar senang sugih mukti, bisa ngadegkeun deui Pajajaran! Lain Pajajaran nu kiwari, tapi Pajajaran anu anyar, nu ngadegna digeuingkeun ku obah jaman! Pilih! ngaing moal ngahalang-halang. Sabab pikeun ngaing, hanteu pantes jadi Raja, anu somah sakabéhna, lapar baé jeung balangsak.”
Daréngékeun! Nu dék tetep ngilu jeung ngaing, geura misah ka beulah kidul! Anu hayang balik deui ka dayeuh nu ditinggalkeun, geura misah ka beulah kalér! Anu dék kumawula ka nu keur jaya, geura misah ka beulah wétan! Anu moal milu ka saha-saha, geura misah ka beulah kulon!
Daréngékeun! Dia nu di beulah wétan, masing nyaraho: Kajayaan milu jeung dia! Nya turunan dia nu engkéna bakal maréntah ka dulur jeung ka batur. Tapi masing nyaraho, arinyana bakal kamalinaan. Engkéna bakal aya babalesna. Jig geura narindak!
Dia nu di beulah kulon! Papay ku dia lacak Ki Santang! Sabab engkéna, turunan dia jadi panggeuing ka dulur jeung ka batur. Ka batur urut salembur, ka dulur anu nyorang saayunan ka sakabéh nu rancagé di haténa. Engké jaga, mun tengah peuting, ti gunung Halimun kadéngé sora tutunggulan, tah éta tandana; saturunan dia disambat ku nu dék kawin di Lebak Cawéné. Ulah sina talangké, sabab talaga bakal bedah! Jig geura narindak! Tapi ulah ngalieuk ka tukang!
Dia nu marisah ka beulah kalér, daréngékeun! Dayeuh ku dia moal kasampak. Nu ka sampak ngan ukur tegal baladaheun. Turunan dia, lolobana bakal jadi somah. Mun aya nu jadi pangkat, tapi moal boga kakawasaan. Arinyana engké jaga, bakal ka seundeuhan batur. Loba batur ti nu anggang, tapi batur anu nyusahkeun. Sing waspada!
Sakabéh turunan dia ku ngaing bakal dilanglang. Tapi, ngan di waktu anu perelu. Ngaing bakal datang deui, nulungan nu barutuh, mantuan anu sarusah, tapi ngan nu hadé laku-lampahna. Mun ngaing datang moal kadeuleu; mun ngaing nyarita moal kadéngé. Mémang ngaing bakal datang. Tapi ngan ka nu rancagé haténa, ka nu weruh di semu anu saéstu, anu ngarti kana wangi anu sajati jeung nu surti lantip pikirna, nu hadé laku lampahna. Mun ngaing datang; teu ngarupa teu nyawara, tapi méré céré ku wawangi. Ti mimiti poé ieu, Pajajaran leungit ti alam hirup. Leungit dayeuhna, leungit nagarana. Pajajaran moal ninggalkeun tapak, jaba ti ngaran pikeun nu mapay. Sabab bukti anu kari, bakal réa nu malungkir! Tapi engké jaga bakal aya nu nyoba-nyoba, supaya anu laleungit kapanggih deui. Nya bisa, ngan mapayna kudu maké amparan. Tapi anu marapayna loba nu arieu-aing pang pinterna. Mudu arédan heula.
Engké bakal réa nu kapanggih, sabagian-sabagian. Sabab kaburu dilarang ku nu disebut Raja Panyelang! Aya nu wani ngoréhan terus terus, teu ngahiding ka panglarang; ngoréhan bari ngalawan, ngalawan sabari seuri. Nyaéta budak angon; imahna di birit leuwi, pantona batu satangtungeun, kahieuman ku handeuleum, karimbunan ku hanjuang. Ari ngangonna? Lain kebo lain embé, lain méong lain banténg, tapi kalakay jeung tutunggul. Inyana jongjon ngorehan, ngumpulkeun anu kapanggih. Sabagian disumputkeun, sabab acan wayah ngalalakonkeun. Engke mun geus wayah jeung mangsana, baris loba nu kabuka jeung raréang ménta dilalakonkeun. Tapi, mudu ngalaman loba lalakon, anggeus nyorang: undur jaman datang jaman, saban jaman mawa lalakon. Lilana saban jaman, sarua jeung waktuna nyukma, ngusumah jeung nitis, laju nitis dipinda sukma.
Daréngékeun! Nu kiwari ngamusuhan urang, jaradi rajana ngan bakal nepi mangsa: tanah bugel sisi Cibantaeun dijieun kandang kebo dongkol. Tah di dinya, sanagara bakal jadi sampalan, sampalan kebo barulé, nu diangon ku jalma jangkung nu tutunjuk di alun-alun. Ti harita, raja-raja dibelenggu. Kebo bulé nyekel bubuntut, turunan urang narik waluku, ngan narikna henteu karasa, sabab murah jaman seubeuh hakan.
Ti dinya, waluku ditumpakan kunyuk; laju turunan urang aya nu lilir, tapi lilirna cara nu kara hudang tina ngimpi. Ti nu laleungit, tambah loba nu manggihna. Tapi loba nu pahili, aya kabawa nu lain mudu diala! Turunan urang loba nu hanteu engeuh, yén jaman ganti lalakon ! Ti dinya gehger sanagara. Panto nutup di buburak ku nu ngaranteur pamuka jalan; tapi jalan nu pasingsal!
Nu tutunjuk nyumput jauh; alun-alun jadi suwung, kebo bulé kalalabur; laju sampalan nu diranjah monyét! Turunan urang ngareunah seuri, tapi seuri teu anggeus, sabab kaburu: warung béak ku monyét, sawah béak ku monyét, leuit béak ku monyét, kebon béak ku monyét, sawah béak ku monyét, cawéné rareuneuh ku monyét. Sagala-gala diranjah ku monyét. Turunan urang sieun ku nu niru-niru monyét. Panarat dicekel ku monyet bari diuk dina bubuntut. Walukuna ditarik ku turunan urang keneh. Loba nu paraeh kalaparan. ti dinya, turunan urang ngarep-ngarep pelak jagong, sabari nyanyahoanan maresék caturangga. Hanteu arengeuh, yén jaman geus ganti deui lalakon.
Laju hawar-hawar, ti tungtung sagara kalér ngaguruh ngagulugur, galudra megarkeun endog. Génjlong saamparan jagat! Ari di urang ? Ramé ku nu mangpring. Pangpring sabuluh-buluh gading. Monyét ngumpul ting rumpuyuk. Laju ngamuk turunan urang; ngamukna teu jeung aturan. loba nu paraéh teu boga dosa. Puguh musuh, dijieun batur; puguh batur disebut musuh. Ngadak-ngadak loba nu pangkat nu maréntah cara nu édan, nu bingung tambah baringung; barudak satepak jaradi bapa. nu ngaramuk tambah rosa; ngamukna teu ngilik bulu. Nu barodas dibuburak, nu harideung disieuh-sieuh. Mani sahéng buana urang, sabab nu ngaramuk, henteu beda tina tawon, dipaléngpéng keuna sayangna. Sanusa dijieun jagal. Tapi, kaburu aya nu nyapih; nu nyapihna urang sabrang.
Laju ngadeg deui raja, asalna jalma biasa. Tapi mémang titisan raja. Titisan raja baheula jeung biangna hiji putri pulo Dewata. da puguh titisan raja; raja anyar hésé apes ku rogahala! Ti harita, ganti deui jaman. Ganti jaman ganti lakon! Iraha? Hanteu lila, anggeus témbong bulan ti beurang, disusul kaliwatan ku béntang caang ngagenclang. Di urut nagara urang, ngadeg deui karajaan. Karajaan di jeroeun karajaan jeung rajana lain teureuh Pajajaran.
Laju aya deui raja, tapi raja, raja buta nu ngadegkeun lawang teu beunang dibuka, nangtungkeun panto teu beunang ditutup; nyieun pancuran di tengah jalan, miara heulang dina caringin, da raja buta! Lain buta duruwiksa, tapi buta henteu neuleu, buaya eujeung ajag, ucing garong eujeung monyét ngarowotan somah nu susah. Sakalina aya nu wani ngageuing; nu diporog mah lain satona, tapi jelema anu ngélingan. Mingkin hareup mingkin hareup, loba buta nu baruta, naritah deui nyembah berhala. Laju bubuntut salah nu ngatur, panarat pabeulit dina cacadan; da nu ngawalukuna lain jalma tukang tani. Nya karuhan: taraté hépé sawaréh, kembang kapas hapa buahna; buah paré loba nu teu asup kana aseupan……………………….. Da bonganan, nu ngebonna tukang barohong; nu tanina ngan wungkul jangji; nu palinter loba teuing, ngan pinterna kabalinger.
Ti dinya datang budak janggotan. Datangna sajamang hideung bari nyorén kanéron butut, ngageuingkeun nu keur sasar, ngélingan nu keur paroho. Tapi henteu diwararo! Da pinterna kabalinger, hayang meunang sorangan. Arinyana teu areungeuh, langit anggeus semu beureum, haseup ngebul tina pirunan. Boro-boro dék ngawaro, malah budak nu janggotan, ku arinyana ditéwak diasupkeun ka pangbérokan. Laju arinyana ngawut-ngawut dapur batur, majarkeun néangan musuh; padahal arinyana nyiar-nyiar pimusuheun.
Sing waspada! Sabab engké arinyana, bakal nyaram Pajajaran didongéngkeun. Sabab sarieuneun kanyahoan, saenyana arinyana anu jadi gara-gara sagala jadi dangdarat. Buta-buta nu baruta; mingkin hareup mingkin bedegong, ngaleuwihan kebo bulé. Arinyana teu nyaraho, jaman manusa dikawasaan ku sato!
Jayana buta-buta, hanteu pati lila; tapi, bongan kacarida teuing nyangsara ka somah anu pada ngarep-ngarep caringin reuntas di alun-alun. Buta bakal jaradi wadal, wadal pamolahna sorangan. Iraha mangsana? Engké, mun geus témbong budak angon! Ti dinya loba nu ribut, ti dapur laju salembur, ti lembur jadi sanagara! Nu barodo jaradi gélo marantuan nu garelut, dikokolotan ku budak buncireung! Matakna garelut? Marebutkeun warisan. Nu hawek hayang loba; nu boga hak marénta bagianana. Ngan nu aréling caricing. Arinyana mah ngalalajoan. Tapi kabarérang.
Nu garelut laju rareureuh; laju kakara arengeuh; kabéh gé taya nu meunang bagian. Sabab warisan sakabéh béak, béakna ku nu nyarekel gadéan. Buta-buta laju nyarusup, nu garelut jadi kareueung, sarieuneun ditempuhkeun leungitna nagara. Laju naréangan budak angon, nu saungna di birit leuwi nu pantona batu satangtung, nu dihateup ku handeuleum ditihangan ku hanjuang. Naréanganana budak tumbal. sejana dék marénta tumbal. Tapi, budak angon enggeus euweuh, geus narindak babarengan jeung budak anu janggotan; geus mariang pindah ngababakan, parindah ka Lebak Cawéné!
Nu kasampak ngan kari gagak, keur ngelak dina tutunggul. Daréngékeun! Jaman bakal ganti deui. tapi engké, lamun Gunung Gedé anggeus bitu, disusul ku tujuh gunung. Génjlong deui sajajagat. Urang Sunda disarambat; urang Sunda ngahampura. Hadé deui sakabéhanana. Sanagara sahiji deui. Nusa Jaya, jaya deui; sabab ngadeg ratu adil; ratu adil nu sajati.
Tapi ratu saha? Ti mana asalna éta ratu? Engké ogé dia nyaraho. Ayeuna mah, siar ku dia éta budak angon!
Jig geura narindak! Tapi, ulah ngalieuk ka tukang!

Sasat jeujeuh diri teh urang Sunda puguh we salilana teu jauh ti sora kocapi, sora suling nu marengan sajeuroning hate. Geus kumna we meureun urang Sunda nu loba heureuy jeung carita, lumrah ayana. Pamadegan diri teh lain di aya-aya tapi asli kereteg hate nu geus teu bisa di bebenjokeun ku naon bae. Dumeh laku hirup euweuh nu menta tuda, gumeular ka alam dunya teh kabeneran lahir jadi urang Sunda.
Asa ku waas tuda geus lila hirup joledar kana sagalarupa sifat jeung martabat urang Sunda. Kamari mulang deui ka lembur…. pangangguran balik deui nyintreukan kocapi, balik deui niupan suling pelog nu salila ieu ngagantung we na paku nu cindek di kamar butut karuhun. Ret ka gamelan nu pinuh peledug hate ngarakacak lain bohong, rasa salah beuki manceuh joledar kabina-bina. Ngeng sora Ki Sunda nu baheula kungsi nyarita “Jang�! Rek saha deui nu ngamumule budaya urang iwal ti diri urang sorangan.”
Geubeug hate asa digeuingkeun, bray laku lampah hirup nu geus joledar ingkar tina tali paranti papagon hirup urang Sunda anu dzuhud, jujur, handap asor, hormat ka saluhureun, berehan ka sahandapeun, silih hargaan ka saumureun, mun nyarita ngentep seureuh, jauh tina sifat hiri dengki jail kaniaya, tapi berehan ka sasama.
Emmh… rumaos laku hirup teh geus jauh nyimpang tina papagon hirup nu geus di tangtukeun ku karuhun Ki Sunda. Teu karasa cipanon ngeclak teu kabendung…. waas balik deui kana lampah hirup nu saluyu jeung papagon hirup nu saestuna. Waas ku sagala harepan hirup nu teu bisa tuntas ngan saukur ku carita.

tugas tambahan

ujian ahir semester udah beres deh,,v tetep we kayaknya kurang terus duhhhh mpe mpe tugas tambhan selalu mendampingi liburan gw najil bgd,,jadi liburan tuh gk kerasa ahhh apaa, kaya gtu huuuu,,liburan tuh kayak kagak libur gk uaseeeeekkkkkkk...
pilihan selalu ada selalu hadir kenapa seh aduhhhh jadi bngung gw,,,
 kenapa harus ada tugas seh???mpe malem gw gadang gini hadoooh mana lapr abis lagi jadil ahhh

Jumat, 20 Juli 2012

Liburan semseter hUuuhhh


BOLANG TETAP NGOCEH WALAU INDONESIA SEDANG BERSDUKA CINTA

Kagak tau knapa seh yang pasti liburan awal semester ini melelahkan banyak tugas dari bokap wah ngeri,,kagak bantuin masa iya she gua Cuma bisa minta duit jajan untuk maen ama cwek haaaa,,makanya itu gua putusin untik bantu bokap,,awal pertama gua bantu wah nngeri juga dikenalin ama orang-orang diyayasan dan juga tugas selanjutnya yakni meating in bandung wah enak she v boro-boro enak duduk ajah seh tapi wah lama-lama pegel juga..
Selanjutnya gua dimutasi untuk tugas selanjutnya yakni in Jakarta untuk pertemnuan perwakilan 3 Provinsi disana najil tambah lama ajah..tapi setelah lelah 5 hari bergelut tugas,,,nah ini yang paling gua kagak suka yakni buat LPJ untuk di bawa ke yayasan dan laporan she ke bokap haaaa,,,
Ahirnya gua putusin deh untuk cari tempat adem dipedesaan 2 hari liburan dengan berbeakl laptop dan seperangkat alat kerja,,di Desa kakek lah mulai buat LPJ,,tapi ada yang aneh deh saat lihat Masyrakat disana masih yachhhh obat-obat yang di gunakan masih tradisional…kya gini v kagak tau gua bentuknya soalnya gua hanya dikasih tau ajah nama dan juga kegunaannya seperti dibawah ini.

KHASIAT TUMBUHAN TRADISISONAL

  1. 1.       Daun sembung
  2. 2.       Daun tempuyung
  3. 3.       Daun delima
  4. 4.       Antanan
  5. 5.       Daun jonghe
  6. 6.       Daun cengkeh
  7. 7.       Daun Nangka
  8. 8.       Daun benanlu yang dipohon the
  9. 9.       Buah Pinang
  10. 10.   Kunyit Putih
  11. 11.   Laja
  12. 12.   Kulit Gamis
  13. 13.   Sarang Semut
  14. 14.   Lada Hitam
  15. 15.   Gingseng


Fungsinya untuk, pencegah ataupun meredakan encok, Ginjal, usus Butntu, hipertensi, dan menjaga kesehatan baik katanya untuk digunakan tiap hari. Penyakit Gula katanya she relative diperdesaan di berikan rebusan tunas bamboo…
 Pantes juga ya dulu portugis, belanda dan japan enak bgd menjajah kita ternyata Negara paling kaya dan juga paling nikmat itu hanya Indonesia berbgaai macam tanaman obat, dimana pun kita bercocok tanam kita itu tetap subur makmur…Indonesia itu Negara penhasil,,pekerja,,produsen buakan konsumen…mari sob semuanya kita bangun Indonesia dengan tangan-tangan muda kita..semoga Indonesia menjadi Negara yang lebih maju…

Kamis, 12 Juli 2012

Ahir Kehidupan Di uas semster 4

lumayan seneng juga saat mendengar berakhirnya mata kuliah yang akan diujikan tapi saat ini juga yang nambah was-was.kemaren seh was-was karena mau ujian takut gk bisa ngisi,,sebenernya gk itu juga sehh takut dosennya kiler dan gk bisa nyontek haaaa,maklum anank muda ckr gk nyontek mah kurang efesien haaa...mustahil IPK pada dapet gede kalau anak-anak gk pada kerja sama termasuk gue salah satunya haaaa..
cekarang gila badai deh tinggal nunggu pembagian nilai haa ini yang aku gk suka ahh,,dah tau lah nilai nya juga gk kan dapet nilai A semua,,IPK 4.00 haaa ngeri juga yaaaa,
btw sekarang mah tinggal pulang dah nyokap dah ngomel-ngomel gk karuan pasti nunggu nilai...kenapa seh yang ditanya Nilai mulu mang bisa nentuin etos kerja gk seh lw nilai IPK gede????bulsyt ah semuanya juga tergantung skil individual di lapangan..haaaa

Selasa, 10 Juli 2012

Hari ke 2 ujian ahir semester

ternyata hari ini menjadi hari yang bersejarah karena sama sekali isi dan jawaban itu gk ada di otak aku,,yang ada diotak aku itu hanya pulang dan pulang agar segera online dan online,,,biasa anak muda penghilang rasa penat dana kadang penat terus tiapa hari sama kegiatan,,,di tambah soal ujian sulit ehhhh dosen yang ngawasnya huuuuuh bener-bener kiler dan sampai tak bisa berkutik haaaaa..
pertengahana bagian kemahasiswaan masuk dan nanaya""den gimana proposal desa binaan dan juga PKM udah beres busetttt tambaha kaget lagi haaaaa,,,padahal seh belum dikerjain mana paling lamabat besok lagi gila mati ajah dehhh ahari ini haaa,,,v gpp lah jadi temen gadang hari ini aku terpaksa dengan sangat harus dibereskan walapaun dosen pemebimbing belum dapet..haaa

cerita masih di hari yang sama ehhh pulang kuliah tuh ternyata bete juga,,anak-anak kelas kiranya ngapalin ternyata cek di dumay malahan pada online,,ditanya seh alibinya tuh jenuh mikirin ujian mulu masalahnya ngapalin gk ngapalin tuh sama ajah di kelas tuh kaya kambing conge hanya melongo dn berharap dapet jawaban dari langit dibawa kuda terbang gtu katanya...
tapi kadanag suka aneh juga yachhhh calon pemimpin tuh kok dulunya kaya gtu haaaa,,,,aduh brabe juga ya haaa,,,calon pemimpin kaya singa yang hanya bisa disuapin ama cewek haaaaa,a,a,a
 ya udah lah gk usah mikirin dulu yang bulsit dan masih jauh tapi pikirin ajah besok tuh bagian BIOSTAT hasemmm ahhh pasti puyeng,,,dan pulang2 tuh gk kan tau jalan over dosis gara-gara kebanyakan ngitung..haaaa ya udah lah mending maen poker lah,,kakek kakek juga toh doyan maen poker haaaaa,,belajar peluang kata anak matematik tuh haaaa
kaya ini kakek si udin minta-minta buat beli chips poker haaaa gaya juga seh muka tua tapi pergaulan anak muda bgd yachhh....

masih menuju hari yang paling menegangkan,,,biostat cuyyy ngeri nya bukan maen dahhh,,,ngitung-ngitung mending seh mun pinter pasti gmpang lah ini ngrti juga kagak,,,persisi kaya kebo di cocok idungnya,,hauffft semoga ajah bisa,,,malem seh sempet belajar lumayan bisa jika liat rumus v gmn nanti lw gk liat rumus yachhhhngri nya dah kersa dari sekarang,,

cerita awal hidup

awal kisah saat aku melihat matahari pertama aku pada tanggal 9 september 1992, katanya seh dulu aku masih imut dan lucu,,
aku lahir di kampung sehhh dari pasangan suami istri yakni mamah aku Evon Nurhasanah dan Ayah Mamat Saputra. disana lah aku dibesarkan,,sampai umur 3 tahun aku udah gk sama orang tua aku karena orang tua aku masih menyeleseikan kuliah dan juga sambil ngerintis usaha walaupun kecil-kecilan, sebut ajah ayah itu ngeberesin kuliah dari hasil jualan es dan mamah jualan gorengan. singkat cerita aku dibesarkan oleh kakak nenek aku, beliau mengurus aku sbagaimana mengurus anaknya sendiri karena beliau tidak punya anak.

umur 4.5 tahun aku mulai masuk TK.Darmawaninta, selesei itu saya melanjutkan sekolah Dasar di SDN 1 Sadapaingan sampai dengan lulus, dan siap melanjutkan sekolah lagi di SMPN 3 Panawangan.lulus tahun 2007, sampai disana saya mencoba melanjutkan ke SMK karena waktu itu pencaharian ortu aku mulai bangkrut sampai untuk makan saja aku merasakan susah,,makanya itu saya mencoba ke SMK dengan harapan pas keluar sekolah saya bisa kerja langsung dan membantu orang tua saya. tahun 2007 saya mulai memasuki SMK N 1 Mundu Cirebon dengan besik pelayaran perikanan dan saya berhasil lolos dijurusuan TKPI teknik kapal penangkap ikan...

selama 3 tahun saya menempuh pendidkan ini beralayar dan juga bergelut dengan dunia maritim,,sampai tahun 2009 keadaan ekonomi keluaraga kami mulai bangkit lagi,,disana lah saya merasakan bingung tujuan utama kerja keluar negri namun pas tahun 2010 keajaiban mulai datang, pelulusan dan juga tawaran kerja mulai berdatangan..tetapi sayang mungkin Allah SWT pnya jalan lain untuk saya maka dengan itu saya melanjutkan sekolah kembali untuk program S1 kesehatan Masyarakat di Universitas Siliwangi Tasikmalaya. disisni lah saya mulai merasakan untuk mencapai masa depan itu muali saya rancang lagi dari awal karena dahulu itu saya merancang utuk kerja,kerja di laut samapai bercita-cita menjadi seorang KKM di kapal ikan..maka setelah masuk di fakultas ilmu kesehatan saya diahadapkan dengan dunia baru. maka dengan itu lah saya memeberanikan diri bersaing dengan temen-temen yang lain,,,ocejhan dan celotehan itu saya hiraukan karena kuliah bukan untuk anak-anak lulusan SMA tapi SMK juga bisa bersaing,,,karena sya merasa kurang pembelajaran maka dengan itu saya ingin belajar diluar,,maka dengan itulah saya ikut bergabung dengnan organisasi mahasiswa,, pertama saya masuk di PAMI Jawa barat tahun 2011 dan juga HMI,,setelah itu tahun 2012 masuk ke tingkat 2 semester 3, semester 4 saya mulai masuk ke organisasi tertinggi di tataran Universitas yaitu Dewan Eksekutif MAhasiswa Universitas Siliwangi Tasikmalya.
disini lah saya abadikan keluarga keluarga sya.mulai dari mamah, ayah dan ade-ade saya, semoga ini jalan maenuju saya sukses...

gokil dan obat stres


Seorang sopir Bis antar jemput orang gila menghentikan kendaraannya karena ban kempes, Waktu sedang menukar ban, si supir tidak sengaja menendang 4 baut ke selokan dan hilang…
Dengan paniknya si supir berteriak:
“”Yaa ampuuunn…..gimana gue musti pasang satu ban kalo nggak ada baut²nya….”"
Salah satu pasien gila ngomel dari dalem Bis:
“”Bang…copotin aja tuh satu baut dari masing² tiga roda yang ada. Terus pasang ke ban nya masing” 3 baut…..ntar kalo ada toko baut, tinggal beli deh tuh 4 baut….”"
Si Supir langsung lega: “”Bener juga kata lu…”"
“Ƭɑpi…kok lu bisa masuk ke rumah sakit Gila sihhh…..”"
Si Pasien langsung jawab:
“H E L L L O O O…. Pliiiisssss Dweeeehhhh…. kita ini cuma G I L A tauuuu ….. bukannya BEGO kayak lu … :D

Senin, 09 Juli 2012

pelantikan Dem Unsil

sebenrnya kegiatan ini udah lumyan lama proker juga udah dijalankan namun gk ada salahnya seh rada axist ya agak telat,,,ini lah pelantikan Dewan Eksekutif Mahasiswa Universitas Siliwangi Tasikmlaya, kebetulan seh aku juga rada nyangkut jabatan disana lumyan walapun hanya jadi wakil mentri pemberdayaan masyarakat..
mentri seh ceritanya biar agak gaya walaupun hanya mentri di kampus tapi gpp lah luntuk langkah awal menjadi mentri beneran entar itu seh hanya mimpi dulu..haaaaa

ujian ahir semester genap

ahhhh beres juga ujian hari ini,,,tapi kaya jerapah kata dosen tuh banyak kebiasan yang terjadi turun temurun haaa,,,tengok kanan dan kiri itu lah tradisinya katanya seh begitu...